Talking Tori - Interview met Gervaldo Sloot
Naast de twee eigenaars, Zoe Mezas en Pekula Starke, hebben andere mensen bijgedragen aan de projecten van Talking Prints. Zij zijn een gemeenschap geworden die onze manier van zijn en visie ondersteunt, die alles te maken heeft met het helpen en versterken van elkaar. We noemen dit onze "Tribe of support".
In deze blog belichten we de mensen met wie we samenwerken.
Naam : Gervaldo Francisco Sloot
Leeftijd: 23
Woonplaats : Suriname
3 eigenschappen over mezelf:
1 Ik ben in vele opzichten zeer creatief, hoewel ik soms een kleine dip heb in mijn motivatie om aan een project te beginnen. Het duurt dan even voor ik de bal aan het rollen krijg, maar als het eenmaal loopt, vind ik het geweldig.
2 Ik wissel vaak tussen introvert en extravert, afhankelijk van wie er bij me in de buurt is, wat ook een reden is waarom ik echt portretten van mensen wilde gaan maken, omdat het een manier zou zijn om mezelf te dwingen om op commando wat socialer te zijn, als je wilt. Tot nu toe lijkt het geweldig te werken, soms zweet ik een beetje omdat ik nerveus ben als ik iemand nieuw ontmoet, maar ik hou echt van die shoots waar ik iemand nieuw ontmoet en de foto's er geweldig uitzien.
3 Ik zwem graag tegen de stroom in, of het nu met muziek of fotografie is, als ik zie dat de meeste mensen in mijn omgeving zich richten op één soort genre of één manier om dingen te doen, vind ik het leuk om er op een andere manier naar te kijken. Misschien vanuit een andere invalshoek of zelfs om te proberen het me eigen te maken in plaats van de trend te volgen. Ik weet niet of het altijd goed uitpakt maar het geeft me wel een beetje meer een eigen stijl en daar geniet ik erg van.
Hoe ziet je dagelijkse leven eruit:
Met de lockdown word ik meestal wakker met de zon in mijn gezicht (dit is expres, want ik haat het om gewekt te worden door een luid alarm. Dus laat ik mijn raam open en de zon maakt me langzaam wakker, en zorgt er ook voor dat ik wat zonneschijn krijg aangezien we tegenwoordig allemaal wat meer binnen blijven heheh). Zodra ik wakker ben kijk ik in mijn agenda om te zien of ik nog wat werk voor school/college moet doen, zo niet, dan geniet ik ervan om wat video essays op YouTube te kijken terwijl ik in bed rondrol. Als ik eenmaal helemaal wakker ben, neem ik een douche en probeer ik elke ochtend toast met kaas/pindakaas en citroenthee te nemen. Als ik fotografie-opdrachten heb die ik moet bewerken, probeer ik daar meestal aan te werken tussen 12 en 15 uur of nog eens later tussen 21 en 23 uur als ik eerder op de dag afgeleid was. Wat mijn bewerkingsproces betreft, werk ik meestal in Photoshop en sla ik mijn bestanden zelden op. Ik probeer alles één keer te bewerken, het op te slaan en er een paar uur of zelfs een paar dagen later nog eens naar te kijken. Als het me niet bevalt, bewerk ik het hele ding opnieuw vanaf het begin. Of het helpt of niet, ik heb het gevoel dat dit me een schone lei geeft om een foto te bewerken die ik beter vind, in plaats van te werken vanuit een opgeslagen bestand met een foto die ik niet zo goed vind en terug te vallen in hetzelfde bewerkingsproces. Als ik geen schoolwerk heb probeer ik vaak te schilderen of een film te kijken. Ik heb geprobeerd mezelf te dwingen om elke dag minstens 1 uur te lezen, maar als ik eerlijk ben ben ik daar niet in geslaagd haha. Misschien zal ik de tijd wat inkorten en het nog eens proberen. De rest van mijn dag is aan verandering onderhevig, maar wat er ook gebeurt, ik probeer elke dag rond 17.30-18.00 uur na het voeren van mijn honden een wandeling in de tuin te maken om wat zon en frisse lucht te krijgen en te genieten van het gouden uur dat overgaat in zonsondergang. Het heeft iets meditatiefs om daar gewoon te staan en de schoonheid van alles in je op te nemen.
Als we kijken naar het verhaal achter Talking Prints. Wat spreekt je het meest aan?
Toen ik voor het eerst contact opnam met talking prints had ik eerlijk gezegd geen idee dat ze zo'n rijk en prachtig verhaal achter zich hadden, ik was alleen maar fan van hun tassen en een nog grotere fan van hun hoofdbanden haha. Maar toen ik Pekula de eerste keer ontmoette, vertelde ze me het verhaal en ik heb het geluk gehad om zowel Pekula als Zoe te vergezellen naar enkele van de stammen waar sommige van de producten worden gemaakt. Hoe geweldig het verhaal ook is om deze vrouwen een baan te geven en goed betaald te krijgen, wat mij het meest aanspreekt is waarschijnlijk om te zien hoe ze met alle vrouwen bij elkaar gaan zitten en met elkaar bespreken hoe ze tot afspraken komen, hoe ze ervoor zorgen dat iedereen tevreden is. Het laat me echt zien dat ze om de vrouwen geven die aan de producten werken en ik ben dol op die kwaliteit in mensen.
Welk item van de Talking Prints collectie vind je het mooist en waarom?
Zonder twijfel zullen dit de headwraps zijn. Als we het over mezelf hebben, ik heb dreads en de grotere headwrap is altijd een geweldige accessoire geweest voor mijn fashion style en ook gewoon een hele praktische manier om mijn gekke haar in het gareel te houden. De Rasta headwrap zal waarschijnlijk mijn huidige favoriete headwraps vervangen omdat hij zo groot is en ik zie hem al van mijn hoofd afhangen bijna als een mix van een headwrap en een sjaal en ik vind het geweldig. Maar het product dat ik het mooist vind zijn waarschijnlijk de halve kunstleren tassen, ik zou ze niet kunnen dragen maar als ik ze bij mijn vriendinnen zie staan ze altijd geweldig, het contrast tussen de diepe zwarttinten en de kleuren is gewoon prachtig voor mijn ogen zeker als je bedenkt dat ik ook graag met kleuren speel in mijn foto's.
Als u denkt aan verbetering en groei voor Talking Prints, wat zouden dan uw suggesties zijn?
Ik weet niet goed wat ik hier moet zeggen, ik ben een grote fan van hun producten en ik zie ze alleen maar geleidelijk en voortdurend verbeteren. Het is echt inspirerend om te zien en maakt dat ik ook met hen wil meegroeien.
Hoe zie jij jezelf groeien in en buiten Talking Prints
Ik weet niet zeker waar ik het gehoord heb of wie het gezegd heeft maar een quote die altijd in mijn achterhoofd zit als ik met klanten werk die een bedrijf zijn, in dit geval meestal productfotografie, is iets in de trant van; als je wilt dat ze je meer betalen moet je ze eerst helpen meer inkomsten te krijgen.
Hahah en ik denk dat dat de manier is waarop ik mezelf zie groeien in talking prints als het gaat om mijn fotografie, ik wil met ze blijven werken en met ze meegroeien zolang ze
1. Genieten van mij en het werken met mij
2. 2. Hopelijk krijgen ze meer en meer inkomsten als gevolg van betere en betere inhoud/fotografie.
Als het gaat om groeien buiten Talking Prints
Ik heb het grootste deel van mijn inkomsten uit productshoots en fotografie voor bedrijven/organisaties gehaald en doe dat nog steeds. Hoewel ik ook geniet van het doen van verschillende soorten fotografie, dus ik hoop om een beetje meer uit te breiden naar meer artistieke fotografie, het werken met kunstenaars die ik echt leuk vind in de lokale scène, misschien zelfs een beetje straatfotografie, maar dat die gewoon een guilty pleasure. Veel vrienden die ik heb en mensen die ik online ken zijn erg artistiek en getalenteerd dus ik hoop hen ook te kunnen helpen met wat fotoshoots, ook al zal dat me niet veel geld opleveren.
Vertel eens over een leuke ervaring die je hebt gehad met Talking Print
Mijn favoriete ervaring is de Galibi trip toen ze het Makoki bag short story filmden, het was doodeng om op een kleine boot te zitten met zoveel camera uitrusting ik was zo angstig maar het was het zeker waard. Op de laatste dag kon ik nauwelijks slapen, ik weet niet zeker waarom maar ik besloot gewoon op te staan aangezien ik toch niet kan slapen en ik liep rond Galibi om 4/5 uur 's ochtends tot de zon opkwam en nam wat ik nog steeds beschouw als mijn favoriete foto van alleen de bomen en een enkele inwoner van Galibi.
Laat een reactie achter